Dön Gel
Dön gel
Akıyor, geçiyor, gidiyor günler
Sebepsiz dön gel
Kalmadı yarına inancım, durgun hayatım
Dön gel
Umuyor, anıyor, bekliyor, bile bile insan
Dön gel
Senle gülerken, şimdi sebepsiz kaldım
Bilsen
Her sabah uyanıp içimi nasıl acıtırsın
Gelsen
Çiçeklerle, şarkılarla karşılanırsın
Gitsen
Belki de kendinle yalnız kalırsın
Bir sen
Bu adamı böyle derinden acıtırsın
Gülsen
Çiçekleri, şarkıları kıskandırırsın
Ah sen
O geceler boyu kanıma işleyen yalnızlığımsın
Dön gel aşk kocaman bir yalan
Her yolun sonunda sensin sana kalan
Anlar mısın beni o zaman
Ne çok yenildi, ne çok sevdi bu adam.